Amir, Samaneh, Emillia en Sofia wachten gespannen af.
Amir, Samaneh, Emillia en Sofia wachten gespannen af. Marco Diepeveen

‘Voor de overheid bestaan wij niet’

23 februari 2022 om 07:27 Mensen

VEENENDAAL ,,Onze dromen sterven, onze hoop vervliegt”, verzucht Amir Safari, woonachtig in Veenendaal. Samen met zijn vrouw Samaneh en hun twee dochters Sofia en Emillia wacht hij al meer dan zes jaar op een verblijfsvergunning. Het christelijke gezin vluchtte weg uit Iran vanwege hun bekering tot het christendom.

door Marco Diepeveen

Het aangrijpende levensverhaal van de familie Safari leent zich voor een boek. Anne van Engelenburg, een vrijwilligster van de plaatselijke Nederlands Gereformeerde Kerk die hen ondersteunt, schreef dat daadwerkelijk. In een beperkte oplage is ‘Verlangen naar droomland’ te koop bij boekhandel De Rank.

TER APEL Om de dienstplicht te ontlopen, vluchtte Amirs broer eerder naar Nederland. Gevolgd door zijn vader. ,,Omdat het Iraanse regime hen beschouwde als landverraders, werd ik aan alle kanten gediscrimineerd. Zo mocht ik bijvoorbeeld niet naar de universiteit. Daarom besloot ik ook naar Nederland te gaan.” 

Dat lukte, maar twee jaar lang verbleef hij in een asielzoekerscentrum. ,,In 2002 werd ik opgepakt en naar Ter Apel gebracht om naar Iran te worden uitgezet. Dat gebeurde toen de procedure voor een verblijfsvergunning nog liep. Illegaal dus. Van een ouderling van een kerkelijke gemeente kreeg ik in die tijd een Bijbel.”

Dagelijks een verhoor met martelingen. Ik dacht dat ik zou sterven

SCHIJNEXECUTIES Dat deed hem uiteindelijk de das om. De IND zette hem op het vliegtuig en overhandigde zijn spullen in een tas aan de Iraanse politie. ,,Waaronder ook de Bijbel en een foto met de dominee en mij erop voor de kerk waarbij ik betrokken was. Daarop belandde ik in een ondergrondse, smerige en krappe martelkerker, waarin ik zeven maanden verbleef. Er stond continu een radio aan op stoorzender om mij psychisch te breken. Douchen kon niet. Dagelijks een verhoor met martelingen. Brandende sigaretten werden in mijn handen uitgedrukt, met littekens tot gevolg. Schijnexecuties, bewakers die over mij heen urineerden. Ik dacht dat ik zou sterven. Daarna heb ik vier jaar in ballingschap geleefd in een onherbergzaam gebied.”

Voor Amir vanzelfsprekend een verschrikkelijke tijd. Maar ook een tijd van ingrijpende verandering. ,,In die hel heb ik God gevonden. Ik crepeerde in mijn cel, maar werd bekeerd tot het christelijk geloof. Dat sleept ons door alle moeilijkheden heen. We hebben weliswaar geen verblijfsvergunning, maar wel God in huis. Hij wijst ons de weg die we moeten gaan.”

We hebben weliswaar geen verblijfsvergunning, maar wel God in huis. Hij wijst ons de weg die we moeten gaan

INFILTREREN Na zijn vrijlating mocht hij opnieuw beginnen in Iran. Samaneh kwam in zijn leven en Amir startte een pizzeria. ,,Opeens eisten de autoriteiten dat ik voor een rechtbank zou verklaren geen christen te zijn. Dat weigerde ik, waarop mijn zwangere vrouw en ik halsoverkop via mensensmokkelaars naar Bulgarije vluchtten. Bij de grensovergang met Griekenland pakte de grenspolitie ons op en stuurde ons naar een armzalig asielzoekerscentrum. Daar moesten we rondkomen van 20 euro per dag.”

Om een verblijfsvergunning te krijgen, werd Amir gechanteerd om met gevaar voor eigen leven in netwerken van mensensmokkelaars te infiltreren en informatie los te peuteren. Dat deed het gezin besluiten om nogmaals hun heil in Nederland te zoeken, in 2015. Een zus woonde daar inmiddels. 

,,Aanvankelijk woonden we in diverse asielzoekerscentra. Keer op keer werd onze asielaanvraag afgewezen, met als reden dat we terug konden keren naar het zogenaamd ‘veilige’ Bulgarije. Dat beweert de IND. De rechter gunde ons een verblijf in Nederland, maar de IND gaat telkens weer in beroep. Bulgarije is zeker niet veilig voor ons, vanwege mijn verleden als infiltrant bij mensensmokkelaars. Bovendien lijd ik aan een posttraumatisch stressstoornis (PTSS). Niet eens vanwege alleen die martelingen, maar ook de ondraaglijke onzekerheid van jarenlang niks kunnen en niks mogen. Dat wachten is een marteling voor ons. Elk moment verwacht je uitgezet te worden. Gelukkig krijg ik wel psychologische hulp voor mijn PTSS. En bezoekt mijn oudste dochter de basisschool. Daar heeft ze het goed naar haar zin. Maar ze is ook getraumatiseerd door alle spanning en onzekerheid.”

Het liefste zou ik zelf de kost willen verdienen, maar dat mag niet

PETITIE Een onzeker en onrustig leven. In drieënhalf jaar tijd verkaste het Iraanse gezin naar elf verschillende woonadressen. Amirs familie, waarvan een deel in Nederland en België verblijft, is uit elkaar gevallen en elkaar uit het oog verloren. 

,,We vinden het vreselijk dat we van anderen en van liefdadigheid afhankelijk zijn. We wonen gelukkig in een mooi huisje in Veenendaal. De inventaris en de huur worden betaald door sponsors. De kerk van Anne helpt ons enorm. Het liefste zou ik zelf de kost willen verdienen, maar dat mag officieel niet. Daarom verrichten we wat zwarte klusjes, zoals schoonmaken en tuinonderhoud. Dat moet wel.”

Een bestaan in de marge van de samenleving. ,,We krijgen geen verzekering, geen toeslagen, geen BSN-nummer, geen identiteitskaart, geen bankrekening, geen uitkering. De huisarts regelde voor ons de coronavaccinaties. Kortom: voor de overheid bestaan we niet.”

ADVOCAAT Anne: ,,De IND weigert om hun zaak in behandeling te nemen, waardoor ze geen vluchtelingenstatus krijgen. De dienst wordt steeds vaker door de rechter tot de orde geroepen in zaken. De argumenten van de IND kloppen niet, beweert de rechter. Gelukkig hebben Amir en Samaneh een advocaat. Die is al bijna zes jaar voor hen bezig. Politici van de ChristenUnie en de SGP maken zich hard voor het christelijke gezin. SGP-Kamerlid Bisschop heeft in oktober hierover vragen gesteld aan toenmalig staatssecretaris Broekers-Knol. Maar die weigert om in te grijpen in het proces, omdat de kwestie nog onder de rechter is. De IND kijkt alleen naar het dossier. Niet naar de mensen erachter. Het enige wat we vragen is rust en veiligheid voor hen.”

Een petitie om het getraumatiseerde gezin Safari in Nederland te houden kan worden getekend op petities.nl/petitions/amir-samaneh-sofia-en-emillia-moeten-blijven?locale=nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie