Hoe lang moet je nog?

VEENENDAAL Hoe lang moet je nog? Stel mij deze vraag nooit! Ik kan mijn reflex dat mij bits laat antwoorden -,,Ik moet niks!” - nauwelijks onderdrukken. Mijn vader stopte met werken toen hij 53 was. Afgekeurd vanwege een hartkwaal. Ik houd het met veel plezier al tien jaar langer vol. Een paar jaar geleden vroeg iemand, toen koffiedrinken na de kerkdienst nog heel gewoon was: ,,Hoe oud ben jij nu?” ,,Oh, toen was ik al twee jaar met pensioen!” riep hij verbaasd uit toen hij mijn leeftijd hoorde. En al langer geleden vroeg iemand, die al jaren van zijn pensioen genoot, tijdens een ‘Kunst-in-de-kamer-concert’ op geaffecteerde toon: ,,Zeg vriend, werk jij nog?”

Ik kom hierop omdat afgelopen week een collega van ons ‘surveillantengilde’ mijn kamer binnenstapte. Om precies te zijn hun opperhoofd. Al sinds het begin van de corona-ellende huren wij verschillende ‘ervaren-post-actieven’ in voor het surveilleren tijdens pauzes, ‘onbemande online-lessen’ en toetsen. Hoewel, ze zijn helemaal niet post-actief, maar vormen een mooie aanvulling op ons team. 

We hadden kort daarvoor met gepaste trots samen vastgesteld dat het ons op het CLV heel goed was gelukt om onze leerlingen ‘gemondkapt’ door de gangen te laten lopen. Waar vele scholen dat al lang opgegeven hadden. Nou mag je over die gevallen denken wat je wilt. Dat mag je over een heleboel dingen. Maar het respecteren van de wet, zelfs als het een noodwet is, siert ons tot op zekere hoogte. 

Een tijdje geleden riep ik door de intercom: ,,Draag het ook als je het onzin vindt, want ‘het schijnt ook te werken als je er niet in gelooft’”. Oei, als dit op Facebook komt, krijg ik er weer een hoop fans uit onverwachte hoek bij. Dat citaat komt overigens uit de anekdote waarin Albert Einstein zijn vriend Niels Bohr bezoekt en ziet dat er een hoefijzer boven de deur van diens zomerhuisje hangt. Verbaasd vraagt hij: ,,Niels, jij als natuurwetenschapper gelooft toch zeker niet dat een hoefijzer geluk brengt?” De reactie van Bohr vindt u hierboven.

Terug naar ons surveillanten-opperhoofd. Hij vertrouwde mij toe hoeveel goeds zijn overstap naar deze rol hem had gebracht. Zijn leven lang had hij in de schoenenbranche gewerkt. Met voldoende plezier. Een faillissement bracht hem op dit spoor en er ging een wereld voor hem open vanaf het moment waarop hij elke dag tussen al die jonge energieke mensen liep. Het leek wel op die uitspraak van de moeder-overste in The Sound of Music: ,,Als God ergens een deur dicht doet, doet hij ergens wel weer een raam open.”

Mijn collega maakte er zelfs een advies van, want hij had dit wel eerder willen ervaren: ,,Gooi het af en toe eens over een andere boeg en je weet niet wat je meemaakt.”

Zouden onze leerlingen weten dat zij dit effect kunnen hebben op mensen? Dwars als ze soms kunnen zijn? Geen idee, maar onderwijs maakt je jong!

door Willem de Vos, rector CLV