Bruidspaar Lieftink uit Veenendaal zeventig jaar getrouwd: ‘Onze binnenkant is nog goed’

VEENENDAAL Toen de jonge Gerrit Lieftink in 1948 Gerrie Voskuijlen ontmoette in haar woonplaats Scherpenzeel, konden ze niet bevroeden dat ze 75 jaar later nog samen zouden zijn. Na altijd in Gerrits geboorteplaats Maarn gewoond te hebben, verhuisde het echtpaar ruim dertig jaar geleden naar Veenendaal.

door Marco Diepeveen

Daar, aan de Vijgendam, kwam burgemeester Gert-Jan Kats het echtpaar vorige week maandag feliciteren. Want een platina huwelijksjubileum is niet niks en maar weinig mensen gegeven. Gerrit (95) en Gerrie (92) hebben dan ook de leeftijd van de zeer sterken.

ZELFSTANDIG

Maar over de gezondheid gelukkig niets te klagen. ,,We wonen nog zelfstandig en kunnen ons aardig redden. De binnenkant van ons beiden is nog goed!”, aldus een goedlachse Gerrit. ,,Wel is het lopen moeilijker geworden. Buiten gebruiken we de wandelstok, want we zijn bang om te vallen.”

TRABANT

Verbazingwekkend genoeg rijdt de heer dus huizes nog auto. ,,Onze eerste auto was een Oost-Duitse Trabant. Reed prima! Met onze huidige Renault doen we alleen kleine ritten, zoals de boodschappen. Op vakantie gaan naar ons geliefde Duitsland zit er natuurlijk niet meer in.” 

Hun langdurige huwelijk werd bekroond met de geboorte van twee kinderen (Henk en Tineke), vijf kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. De levenslange spierziekte en het relatief vroege overlijden van dochter Tineke overschaduwen echter het familiegeluk.

ARBEIDSKAMP

‘Twaalf ambachten, dertien ongelukken’, luidt het spreekwoord. Nu heeft Gerrit ook heel wat bazen ‘versleten’, maar dat waren zeker geen ongelukkige dienstbetrekkingen. ,,Ik was net te jong voor de Arbeidseinsatz in Duitsland in de oorlog. Maar ik moest wel elektriciteit aanleggen en onderhouden in het arbeidskamp in Rhenen. Pas na de oorlog kon ik naar de ambachtsschool.” 

BOORMACHINES, KOELKASTEN EN KLOKKEN

Zijn eerste echte baan was in de gereedschapsmakerij van de schrijfmachinefabriek Remington in Zeist. Toen die naar Den Bosch verhuisde, ging Gerrit niet mee. Later volgden de Utrechtse machinefabriek en bruggenfabrikant Pannevis en de microscopen- en instrumentenfabriek van de beroemde natuurkundige Caroline Bleeker in Zeist. ,,Na microscopen werden het boormachines in Amersfoort, gevolgd door koelkasten en diepvriezers bij Esta in dezelfde stad. Uiteindelijk sloot het bedrijf door financiële problemen. Een baan bij klokkenfabriek in Nieuwegein begon me tegen te staan vanwege de grote reisafstand. Vrij snel stapte ik daarom over naar Hoenderdaal Fasteners in Driebergen, een later in Veenendaal gevestigd bedrijf gespecialiseerd in bevestigingsmaterialen.”

TIJD OMGEVLOGEN

Gerrie: ,,Ik deed eerst huishoudelijk werk bij mensen. Daarna aan de slag bij de Scherpenzeelse fabriek Overeem, dat leren knopen maakte. Onze (klein)kinderen zijn goed terechtgekomen, met prima banen. Ze komen regelmatig op bezoek. Zij zijn druk, maar wij ook! De dagelijkse beslommeringen kosten je nu eenmaal meer tijd naarmate je ouder wordt. Zeventig jaar getrouwd. De tijd lijkt omgevlogen als je achterom kijkt.”