‘Als ik de bus niet had gemist, had ik hier niet gewerkt!’

VEENENDAAL In de krant staan? Nee, dat hoeft allemaal niet. Veertig jaar bij één baas, dat is zeker geen prestatie. Wenda Vink is hoogst verbaasd als de verslaggever van deze krant voor haar kassa staat. ,,Daar weet ik niets van!”, roept ze uit. Maar even later is ze gerustgesteld als blijkt dat alle medewerkers van het hele Kruidvat-filiaal in de Hoofdstraat ervan op de hoogte waren. En dus moet de jubilaris met een mooi verhaal in de krant.

door Martin Brink

Wenda Vink (59) was afgelopen zaterdag precies veertig jaar in dienst bij Kruidvat, de bekende Nederlandse drogisterijketen. Wenda is sinds twintig jaar assistent-filiaalmanager in de Hoofdstraat, daarvoor zat ze twintig jaar in Rhenen. Het waren jaren die voorbij vlogen. Omdat ze zaterdag een verlofdag had werd ze maandag in het zonnetje gezet. Ook de districtsmanager was aanwezig want veertig jaar aan de zaak: wie kan dat nu nog zeggen? De slingers waren opgehangen en overal hing haar portret met groot ‘40’ daarop gemeld en er was natuurlijk taart. Het kon niet missen. Vriend Bart kwam ook langs, met bloemen uiteraard. Hij kwam uit Dodewaard, waar ze wonen. Het is de plek waar Wenda nooit meer weg wil gaan. Waar ze ook is getogen en waar haar familie woont. 

Hoe het allemaal is begonnen heeft ze maandagochtend vaak moeten uitleggen. ,,Ik ging met mijn moeder naar Veenendaal, naar de oogarts. In Rhenen moesten we op de terugweg overstappen maar misten de bus. Omdat we nog een uur moesten wachten, liepen we door het centrum. Langs de Herenstraat zag ik dat een pand tot een Kruidvat werd verbouwd en op een papiertje stond dat ze personeel vroegen. Ik heb op de ruit getikt en vroeg of ze mij nodig hadden. Ik kon bij wijze van spreken de volgende dag al beginnen.” 

Het werd de maandag erop. Wenda was een blijver. Dat was wel anders toen ze na de Huishoudschool ging werken in een winkel in Zetten. Dat bleek na een jaar geen succes. De eigenaar liet de zaak langzaam ten onder gaan. ,,Ik kreeg te horen dat we naar Willem Wouters zouden overgaan. Die ken ik niet, zei ik nog. Later begreep ik dat dat de ww was...”

Rhenen werd haar plek. Ze maakte ook de verhuizing naar de Molenstraat mee. Daar brak twintig jaar geleden brand uit, veroorzaakt door vuurwerk. Het personeel ging elders aan het werk. Wenda kwam in Veenendaal in een warm bad. Toen iedereen weer terug kon naar Rhenen, merkte Wenda dat ze Veenendaal toch niet kon loslaten. Zo werd de Hoofdstraat haar vaste werkplek. Ze werkt in een prettig team en in een goede sfeer. Ook is ze blij met haar werkgever ,,waar alles goed geregeld is.” En via interne opleidingen kon ze ook meegroeien.

Veel klanten kennen haar ook. ,,Ik krijg wel eens reacties: wat fijn dat ik door u weer geholpen ben.” Er gebeuren genoeg dingen die ze meemaakt. Eentje weet ze nog heel goed: ,,Er kwam hier een meisje die een zwangerschapstest kwam kopen. Korte tijd later was ik de eerste die wist dat het positief was! Dat blijft me altijd bij.”

Wenda gaat nog elke dag met plezier naar haar werk. Ze zit nog vol energie en aan stoppen denkt ze helemaal niet. Vanwege de coronamaatregelen heeft ze het uitje met haar naaste collega’s even op de lange baan geschoven. ,,We zouden gaan wokken, woensdag in Elst. Maar dat zit dus nog in de planning.”