Cees en Corry maken er een fijne oude dag van

VEENENDAAL Cees van den Bovenkamp (89) en Corry van den Bovenkamp-van Dijk (86) hebben het fijn met elkaar. Op 23 april waren ze 65 jaar in de echt verbonden. Op die dag kwam de burgemeester langs om het briljanten paar te feliciteren. Enkele dagen later werd het grote feest gevierd met een dineetje bij restaurant De Hof in Renswoude.

De drie zonen (65, 61 en 58 jaar), zes kleinkinderen en de meeste van de elf achterkleinkinderen (‘Eén is op komst!’) waren er ook bij. Een gedenkwaardig moment.

De familie zijn zogezegd ‘echte Veensen’, maar dan wel van Gelders. Hij kwam van de Holleweg, zij van de Valleistraat 33 waar vader een melkhandel dreef. ,,Om het makkelijk te maken: mijn vader was Cees van Dijk. Aan het Verlaat zat er nog één. Dat was Klaas van Dijk. Een broer van mij, Bram, nam later de melkzaak over. Omdat de flats aan de Morgenster werden gebouwd, verhuisde de zaak naar de Munnikenweg.”

SLAGER

Corry komt uit een groot gezin van acht kinderen. Daar stond de deur altijd open, een extra eter was geen probleem. Ze herinnert bijvoorbeeld nog: ,,In de oorlog kwamen mensen uit Zeist om de schoenen opnieuw te verzolen, in ruil voor voedsel. Bovendien mochten ze altijd mee-eten. Een paar borden erbij kon altijd.”

Cees van den Bovenkamp kwam van de Holleweg en groeide op in een gezin met drie kinderen. Zijn vader Aart was slager. Die werkte onder meer bij Van Hunnik in de Hoofdstraat. In de meidagen van 1940 was hij gestationeerd in Rotterdam.

Van den Bovenkamp: ,,Daar heeft hij een trauma aan overgehouden, zo weten we achteraf. Hulp was er toen nog niet. Ik moest hem later altijd wegbrengen naar de behandelend arts. Van hem hoorde ik later: ‘Je vader heeft de vreselijkste dingen meegemaakt. Bij de gevechten was het: hij of ik… Daar heeft hij er met ons nooit over gehad.”

(de tekst gaat onder de foto verder)

Fotograaf Bakker maakte deze mooie studiofoto op de huwelijksdag woensdag 23 april 1958. - Familiearchief

Aart werd afgekeurd maar kon aan de slag als conciërge op de Ambachtsschool. Daar zullen velen hem nog van kennen. ,,Dat was zijn redding. Later is hij opgevolgd door Gert van Wijk.” Zoon Cees ging naar de Ulo van Thoomes aan de Kerkewijk. ,,Elke dag een paar keer op en neer lopen”, weet hij nog. Zo kwam hij ook altijd langs het oude postkantoor waar toen de Huishoudschool een ruimte had.

De meiden trokken natuurlijk de aandacht van de jongens. Op die school zat Corry. Op een goed moment kregen ze kennis aan elkaar. Hij was zeventien, zij veertien.

KERKELIJK ERF

Na de (M)ulo ging hij op 16-jarige leeftijd aan de slag bij de Rotterdamse Bank onder aan de Markt. Op 19-jarige leeftijd riep het vaderland. Daarna ging hij weer terug naar zijn oude werkgever. ,,De verdiensten vond ik te laag. Vervolgens kwam ik bij de VSW waar ik in de verkoop kwam, de afdeling waar de heer Tigchelaar mijn chef was.”

Zijn roeping was echter het werk op het kerkelijk erf, de administratieve kant wel te verstaan. ,,Ik werd gevraagd om te komen bij de Centrale Diaconie van de Hervormde Gemeente. Dat was in Utrecht. Ik weet nog dat ik mij op 1 september 1956 moest melden. Dat was op een zaterdag, toen een gewone werkdag.”

Later werd hij dé man achter het opzetten en beheren van ouderenwoningen, op veel plekken in het land. Ook de gehandicaptenzorg was hem wel toevertrouwd. Zo was hij nauw betrokken bij de totstandkoming van De Schelp aan de Duizend Roeden en De Ontmoeting aan de Slagvink. ,,Dat werk heb ik 37 jaar gedaan. In verband met de regelingen van het rijk kreeg ik de functie van economisch directeur.” In 1993 mocht hij vervroegd uittreden, om zo plaats te maken voor een jongere. ,,Daar heb ik gebruik van gemaakt.”

Hij kijkt met veel genoegen terug op zijn werkzame leven. Hij heeft het altijd met plezier gedaan en is trots op het feilt dat hij zoveel, nog steeds bestaande, projecten heeft mogen begeleiden. Voor al die feiten is hij ook koninklijk onderscheiden.

HOLLANDIA TRICOTAGE

Corrie werkte van haar zestiende tot haar eenentwintigste op de Hollandia Tricotagefabriek. ,,Ik was bandleidster op de fabriek in Soest. Elke morgen werd ik met de bus opgehaald.” Ik moest daar ook anderen opleiden. De Hollandia zat met een grote fabriek aan de Kerkewijk maar had ook vestigingen in Loppersum en Alphen aan den Rijn.

(de tekst gaat onder de foto verder)

Cees en Corry van den Bovenkamp hebben het fijn samen en trekken er elke middag op uit om fit te blijven. - Martin Brink

Toen de eerste spruit kwam wijdde ze zich helemaal aan het gezin. De kerk speelt een belangrijke rol in alles. Trouw wordt nog altijd de zondagse dienst in de Sionskerk bezocht. ,,Dat zou ik niet willen missen”, zegt Corry. Haar man was overigens ook lange tijd lid van het kerkbestuur van deze kerk in zuid. Eerder was hij de financiële man van de Oude Kerk.

Samen doen ze nog vrijwilligerswerk. ,,We helpen ouderen van de kerk om hen een leuk dagje-uit te bieden. Doen we gezamenlijk iets leuks. Pas nog bij een mevrouw van 95 jaar. Dan ga je ergens zitten en iets eten. Later vertelde ze dat het voor haar net vakantie was!”

SAMEN IN BEWEGING

En Cees is ook actief binnen De Kangoeroes, een club van oudere mannen waarbij sporten voorop staat. Legendarische leden van deze club waren Jan van Hardeveld (Leut) en Teus van Beek, de man met een ijzeren gestel.

Samen blijven ze ook in beweging: ,,We trekken er elke middag op uit. Wandelen, fietsen en een terrasje pakken. Vooral Rhenen vinden we prachtig! Je kunt daar zo fijn aan de Rijn zitten.” Maar ook andere plaatsen in de omgeving verkennen ze. ,,Mijn kleinkinderen zeiden eens: er is geen gelegenheid waar ze jullie niet kennen!”

Het paar woont sinds 1986 aan de Dijkstraat. Met veel genoegen overigens. Na hun trouwen hebben ze twee jaar in het gezin van de bruid ingewoond, later verhuisde men naar het Schrijverspark, de Bisschop Davidlaan en de Castor.

TROUWEN IN EDE

Feitjes rond de trouwdag staan ze nog helder bij. De verbintenis was in het gemeentehuis in Ede, omdat Gelders Veenendaal toen bij Ede hoorde. In de Gelderse School aan de Prins Bernhardlaan was er wel een hulpsecretarie, zodat Veenendalers niet helemaal naar Ede hoefden te gaan. Dat was voor de oorlog vooral gemakkelijk voor werklozen op Gelders. Hoefden ze niet helemaal naar Ede om daar tweemaal daags de verplichte stempel te halen. Corry: ,,Maar we vonden het niet leuk om daar te trouwen. Het kon echter wel. Maar we gingen met z’n allen naar het gemeentehuis in Ede.”

Bij fotograaf Bakker in de Hoofdstraat werden de foto’s gemaakt. Daar zit nog een anekdote aan vast. Cees: ,,De Hoofdstraat was toen voor onderhoud open. De auto kon er maar net door. Juist op de hoek bij de Scheepjeswol kreeg die pech. Moest er een andere wagen komen. Dat was tussen de middag en veel werkers zaten op een muurtje hun boterham te eten. Ik hoor ze nog zeggen: dat begint al goed!”