Arend en Gerard halen gezin op uit Oekraïne: ‘We moeten nú gaan!’

VEENENDAAL Zonden we in de jaren tachtig nog vanuit Veenendaal hulpgoederen naar het Poolse Kornik (wie weet dat nog?), nu is dat vooral het omgekeerde het geval. Nu worden vluchtelingen uit Oekraïne vanaf de Poolse grens naar ons land gehaald. Zoals bijvoorbeeld de 35-jarige beroepschauffeur Arend van de Bovenkamp uit Veenendaal dat afgelopen weekend met zijn collega Gerard deed.

door Martin Brink

Arend van de Bovenkamp  (,,Ik vervoer vooral sierbestrating door het hele land en soms ook naar het buitenland”) doet verslag vanuit zijn cabine. Want een beroepschauffeur is altijd onderweg, zeker als hij ‘eigen baas’ is. Dan tellen de kilometers en is tijd geld, zogezegd.

Afgelopen weekend vertrok hij in een luxe personenauto naar het door oorlog verscheurde Oekraïne. In de wagen kunnen zeven personen. Ze gingen om een moeder met drie kinderen vanaf de Poolse grens op te halen. Dat bleek lang niet zo eenvoudig. Hoe komen ze daar zo bij om dat te doen? Het is toch geen spontane ingeving om mensen daar op te halen? Arend legt uit dat het iets is wat al langer speelt en dat men het gezin goed kent vanuit een netwerk.

HULPORGANISATIE ,,We werden vorig jaar juni met twee vrachtwagens en vier chauffeurs ingezet om vanuit een Scherpenzeelse hulporganisatie goederen weg te brengen. We wisselden elkaar achter het stuur af. Het waren vooral spullen bestemd voor ziekenhuizen in Oekraïne. Aan de grens werden we stopgezet. We mochten niet verder.” 

(de tekst gaat onder de foto verder)

Na lang wachten aan de grens kon het jonge gezin  (,,Liever niet op de foto”) veilig overstappen. - Arend van de Bovenkamp

Uiteindelijk lukte het wel. In die tijd maakte zijn collega Gerard contact met een jong gezin bestaande uit vader, moeder en vier kinderen. Ook de opa en oma woonden bij het gezin in. De chauffeurs overnachtten er. Zo ontstond een warme band die tot op de huidige dag voortduurt.

Totdat de oorlog kwam. ,,Gerard meldde: we moeten nu gaan! Hij kreeg donderdag al via via te horen dat het gezin graag weg wilde uit het land. Het werd er veel te gevaarlijk.” 

Toen al was duidelijk dat de man niet mee mocht (strijdbare mannen moeten in het land blijven) en dat de oudste dochter graag thuis wilde blijven. Maar voor moeder was er maar één optie: weg uit het land dat nu verscheurd wordt door oorlog en waar niemand meer veilig over straat kan, laat staan dat er onderwijs is voor de kinderen. Ze besloot dus om zichzelf en haar kinderen van 4, 10 en 15 jaar in veiligheid te brengen. In Nederland dus. En zo gingen de chauffeurs Arend van de Bovenkamp uit Veenendaal en Gerard, die elders in ons land woont, snel op weg naar Zjytomyr, een historische stad in het noorden van Oekraïne. 

Dat was vrijdagavond middernacht. Zaterdagmiddag om 15.00 uur arriveerde men aan de Poolse grens, maar Oekraïne inrijden, dat ging niet meer. De situatie was al dusdanig onrustig geworden, dat van vrij reizen geen sprake meer kon zijn.

(de tekst gaat onder de foto verder)

De grensovergang. - Arend van de Bovenkamp

ZENUWACHTIG ,,We hoorden al over tal van vechtpartijen. Toen was het gezin al onderweg.” Ook bij de grensposten werd het een zenuwachtige situatie. Het duo week daarom uit naar een andere grensovergang bij Ustylúh. Daar was het wat rustiger. 

Maar hoe het gezin naar de Poolse grens te laten komen? Een lang verhaal maar uiteindelijk lukte het toch. Zondagochtend om negen uur werd het viertal door de echtgenoot bij die grens afgezet. Een reis van 15 uur naar de Oekraïense/Poolse grens kwam ten einde. Het gezin werd opgevangen door de twee Nederlandse beroepschauffeurs. Arend: ,,Ik moet zeggen: de Poolse autoriteiten werkten uitstekend mee. Alle lof. Ze werden zonder problemen toegelaten.”

RUST Het gezin woont nu bij Gerard die in de gemeente Molenlanden in de provincie Zuid-Holland woont. Daar kunnen ze tot rust komen en zijn ze voor de komende maanden in ons land. Of ze hier voor langere tijd mogen blijven, dat is iets van latere zorg.

Op dit moment zijn ze veilig, weg van het oorlogsgeweld, al zijn er natuurlijk wel zorgen rond de situatie van de echtgenoot, de oudste dochter en de grootouders.

Arend blijft zich inzetten. Dinsdagochtend kreeg hij een nieuw verzoek. ,,Of we volgende week pallets met goederen kunnen wegbrengen naar Hongarije. We zijn het nu aan het bekijken hoe we de twee ritten met hulpgoederen kunnen regelen.”

In het nieuwe land de vrijheid tegemoet! - Arend van de Bovenkamp