Verlichting

VEENENDAAL Op bijna de kortste dag van het jaar schuif ik achter mijn pc om een column te schrijven voor De Rijnpost. Als ik naar buiten kijk, zie ik de prachtige verlichting aan de binnenzijde van Het Stempel 2. Het is een contradictie in terminus met het kabinetsbesluit om te kiezen voor een lockdown. De vierde verdieping tegenover ons appartement illustreert dat: geen verlichting! Aan de andere zijde ligt de J.G. Sandbrinkstraat er troosteloos bij. 

Coen, u kent hem wel, van Zeldzaam liep er een dag eerder al bedeesd bij toen wij daar als bestuur van de PvdA nog even een kopje cappuccino kwamen drinken om even na te praten over de kandidatenlijst die was vastgesteld op deze vroege zaterdagochtend. De bedeesdheid van Coen had niets te maken met de PvdA, maar met de plannen van het kabinet voor een nieuwe lockdown.

Het jaar is weer voorbij gevlogen. Vindt u dat ook, vraag ik mij af? Weer een bijzonder jaar met een schrijnend slotakkoord. Kennelijk wil dit demissionaire kabinet er nog gauw beslissingen doorheen jassen die straks niet aan het nieuwe kabinet kunnen worden ‘toegerekend’. Ik voel steeds meer weerstand tegen de besluiten van het kabinet, die kraken als bij een eerste nachtvorst schaatsen op de Vaart.

VRIENDEN Persoonlijk denk ik aan al die vrienden - en niet alleen van Facebook - die ik niet of nauwelijks heb gezien dit jaar. Ik denk aan Arie Bouwman, mijn wielervriend, mijn oude buurjongen, die weliswaar de SGP stemt, maar die er altijd voor iedereen is. Ik denk aan Gert van Dijk, waar ik een afspraak mee zou maken in oktober om te praten over schoolherinneringen, maar waar het nog niet van is gekomen. 

Ik denk aan onze oude buren, Riet en Geurt van de Scheur, waar we gauw langsgaan om even bij te praten over de afgelopen moeilijke periode voor hen. Ik denk aan Charles en Nel Wiertz, die we altijd nog zouden uitnodigen voor een tegenbezoek. Charles speelde op het middenveld bij De Merino’s in de jaren 70. Met zijn Amsterdamse bluf heeft hij menig tegenstander horendol gedraaid.

HARTVERWARMEND Ik denk aan Ron en Marijke Eveleens, waar wij, toen we ons huis verkochten in 2017, vier weken lang mochten verblijven. Ron was mijn hardloopmaat. Tegenwoordig loop ik alleen, omdat ik het tempo van Ron niet meer kon bijhouden. Ik denk aan Gerrit en Anne-Marie Ekkelboom. Gerrit was mijn collega en later vriend. Ik verlang naar een moment om samen te biljarten, hopelijk met een moyenne van 0,2.

Ook denk ik aan Alexander. Nee, niet onze koning, voor het geval u dat denkt. Ik denk aan mijn kappers van De Kerels, die hun zaak weer moeten sluiten, zoals ik ook denk aan al die ondernemers die hun deuren moeten sluiten. Ik denk aan Sjaak en Ria Willemsen, waar we al jaren een afspraak mee zouden plannen voor een terrasbezoek op de leukste horecastraat van Veenendaal. Ik denk aan Peter en Gea van Gelder, waar ik een hartverwarmende reactie van kreeg naar aanleiding van een van mijn columns. 

Tenslotte denk ik aan u allemaal, voor zover u dat toelaat. Graag wil ik u fijne dagen wensen en verlichting voor 2022.

door Hennie Bos