Een grote bak met geld

VEENENDAAL Stel je bent een vrijwilliger of cultureel ondernemer uit Veenendaal en je hebt een leuk idee. Vaak krijg je dan met hangen en wurgen je begroting rond. Gelukkig was er dit jaar een Coronaherstelfonds. Dit ondersteunde initiatieven die de samenleving weer op gang brachten. Dit fonds was zo populair dat veel aanvragers achter het net visten. De ene keer werd als reden opgevoerd dat het geld op was. De andere keer dat de activiteit al door andere organisaties werd aangeboden.

Maar Veenendaal zou Veenendaal niet zijn als er geen sluiproutes waren. Stel je bent bijvoorbeeld een museum uit Zaandam met de fraai klinkende naam ‘Museum of Humanity’. En in jouw Comité van Aanbeveling zit toevallig een oud-CU-kamer- en -raadslid uit Veenendaal met goede contacten in het college. Dan kun je natuurlijk proberen uit de Veense ruif mee te eten. Je bedenkt een project ‘Wij zijn Veenendaal’ waarbij je drie dagen vanuit een partytent foto’s gaat maken van passanten, dient een projectvoorstel van dik twintigduizend euro in, waarvan je ruim een kwart reserveert voor ‘projectmanagement’, ‘het vinden van een locatie’ en meer van dat soort posten en voilà, je hebt een zeer interessant businessmodel. 

Dat een cultureel ondernemer uit Veenendaal al in een nagenoeg identiek project - ‘Ik ben ook Veenendaal’ - voorzag, deed nu even niet ter zake. Dit voelt als meten met twee maten. Ondersteunt het plan uit Zaandam nu echt de herstart en herstel van de Veenendaalse samenleving? Gaan de inwoners elkaar hierdoor (weer) ontmoeten? Bereik je hiermee nu de kwetsbare doelgroepen die zijn geraakt door de coronacrisis? Dit waren vereisten voor de subsidie-aanvraag, maar hier lijkt men een oogje dicht te hebben geknepen. 

Als politici onder elkaar kun je elkaar natuurlijk de helpende hand toesteken. VVD-wethouder Dylan Lochtenberg stak op Twitter de loftrompet over de zeer betrokken Veense politica die dit Zaanse project had aangedragen. ,,Plannen van buiten Veenendaal kun je bij voorbaat weren, maar dan mis je wellicht mooie kansen”, zo luidde zijn verdediging. Dat Veenendalers zélf juist heel graag die rol op zich hadden genomen en in dit geval zelfs al (deels vrijwillig) deden, was ondergeschikt. Een gang van zaken waar onder andere Lokaal Veenendaal ook grote vraagtekens bij stelt. Gillend rijk worden van overheidsgeld mag niet het nieuwe normaal worden. Wordt vervolgd.

door Jurgen Hillaert
veensteken@streekverkenner.nl