De bloemetjes buiten

VEENENDAAL Tuinieren is niet echt mijn hobby. Niet dat ik niet geniet van een fraaie tuin, maar een dagelijkse rondje door de tuin om onkruid of verwelkte bloemen en bladeren te verwijderen, zit er bij mij gewoon niet in. Ik kan dan ook met bewondering én jaloezie kijken naar mensen met een fraai aangelegde tuin. Soms zelfs voorzien van prachtig geknipte heestersculpturen. Alhoewel ik dat zelf, noch mijn huisgenoten, in huis heb, zal ik de laatste zijn om mijn tuin te gaan betegelen. Al was het maar om de aangename verkoeling die het groen biedt. En in deze zomerweken de kleurenpracht! 

Dit voorjaar heb ik zonder enige kennis van zaken de tientallen zakjes bloemenzaadjes die ik bij het boodschappen doen gekregen had, uitgestrooid. Dat heeft zich nu vertaald in een waar bloesemoerwoud. Maar van enige ‘architectuur’ is geen sprake. Voorbijgangers zie ik met een mengelmoes van bewondering en afschuw naar dit self-made meesterwerk kijken. Maar misschien verbeeld ik me dat maar alleen.

Soms denk ik wel eens: zouden er mensen zonder tuin zijn die het leuk vinden om andermans tuin eens goed onder handen te nemen? Mocht dat zo zijn, dan weet u mij te bereiken. Inmiddels zie ik her-en-der ook initiatieven ontstaan voor daktuinen, geveltuinen, minituinen van stoeptegelformaat en stukjes openbaar groen die door buurtbewoners geadopteerd worden. 

Eén van de bekendste voorbeelden is misschien wel de Oude Begraafplaats aan de Weverij waar de ‘Vrienden van Gedenkpark De Oude Begraafplaats Veenendaal’ zich ontfermen over de natuur én historie van deze prachtige plek. Oud-wethouder Henk Roor en Aart Aalbers - de columnist die voor mij deze wekelijkse column voor zijn rekening nam - zijn twee bekende en bedrijvige leden van dit gezelschap.

Wat mijn eigen tuin betreft, vind ik de winterperiode het plezierigst. Eén grote schoffelronde, die er op neerkomt dat ik de hele tuin maar gewoon omspit (ik ben niet voor niets ‘veensteker’), en de tuin ligt er weer enige maanden enigszins toonbaar bij.

Tuinen vereisen veel water. Het meest in de vorm van zweet, want een mooie tuin is een lust voor het oog, maar een klus voor het leven. Een échte tuinier is dan ook net onkruid. Niet uit de tuin weg te krijgen.

door Jurgen Hillaert
veensteken@streekverkenner.nl