Afbeelding
BDUmedia
Column

Ieder zijn pakje

9 september 2021 om 14:00 Opinie

VEENENDAAL ‘Iedereen die je ontmoet worstelt met iets waar jij geen idee van hebt, wees dus vriendelijk, altijd!’

Onze VWO bovenbouwklassen kregen vorige week college van de psycholoog Steven Pont. Dat is best bijzonder, want voor groepen leerlingen spreken doet hij zelden. Zo zelden dat hij met een knoop in zijn maag zat toen hij de school (of beter: de kerk, want het vond plaats in de Petrakerk) naderde. 

Een vriend belde hem onderweg en toen hij vertelde dat hij bloednerveus was, zei deze gelukkig niet ‘je hoeft niet zenuwachtig te zijn’. Dat was één van de lessen voor onze leerlingen in de introductieweek. Zo’n ontkenning helpt niet. Want de spanning zit nu eenmaal in je brein en dat is helemaal niet gek. Ons brein is zo ingericht, of ‘bedraad’, een veel mooiere term, dat we ons razendsnel zorgen maken als we iets niet kennen, door een verandering heen moeten of iets nieuws moeten aanpakken. Het oergevoel dat er gevaar dreigt en je maar beter op je hoede kunt zijn. Wat wel helpt is het stellen van vragen zodat iemand aan de praat raakt. Dan neemt je verstand, je redenerend vermogen het over van je oerangst die op een andere plek in je hersenen zit. 

Steven Pont heeft ook in een webinar veel onderwijsmensen wijzer gemaakt over wat de afgelopen corona-periode, met online-lessen, geen fysiek contact met klasgenoten, geen uitjes of feestjes, eenzaamheid of juist topdrukte thuis, met jonge mensen heeft gedaan. En die boodschap vertaalde hij naar onze leerlingen. Met als tweede hoofdboodschap: als je klasgenoot in zijn gedrag zeker overkomt, mag je ervan uitgaan dat hij behoorlijk onzeker is. 

Als een klasgenote voor haar onzekerheid uitkomt, is zij waarschijnlijk al een eind op weg om met die onzekerheid om te gaan. En mocht jij ergens over inzitten, er in je hoofd niet meer uitkomen, bang zijn voor hoe het verder gaat, je zorgen maken, wees er dan van verzekerd dat je in goed gezelschap bent. Dat heeft namelijk iedereen. Iedereen heeft wel een pakje te dragen, al is dat van de een groter dan van de ander. En dat pakje kan je niet van iemand overnemen en dat moet je ook niet proberen, want dat helpt nooit. 

Wat je wel kunt doen is iemand steunen. Door te luisteren, vragen te stellen en aan te moedigen. Ook al voelt het veel beter om iets te doen, iets van iemand over te nemen of voor haar op te lossen. Maar dat werkt zelden. Behalve voor jouw gevoel dat je ertoe doet.

Die lessen had ik ook wel kunnen gebruiken, in 1973 toen ik naar de vierde ging. En zo zit de hele introductieweek vol met lessen, ervaringen, groepsopdrachten, nadenkmomenten voor al onze leerlingen. Van cocktails shaken tot gezichtsverzorging, dansen, realistisch tekenen, theater, schaduwkunst, kunst en ondernemen, yoga, ijsmaken, stand up comedy, houtbranden en crossfit. Met dank aan vele Veense ondernemers, met ook ieder hun eigen pakje.

door Willem de Vos
rector CLV

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie