Column Willem de Vos: ‘Thuis uit eten’

‘’Mijn vader was vertegenwoordiger. Hij verkocht margarine en koffie (van Loka als u dat iets zegt). Later ook fritessaus, mayonaise, ketchup en bakkerijproducten (toen was het Remia geworden). Op een dag werd hij ‘Head merchandising’. Dat betekende dat hij een aantal vertegenwoordigers aan het werk hield en letterlijk controleerde of zij wel de klanten bezochten die op hun routelijst stonden. Ooit ging ik een dagje met hem mee in zijn Volkswagen 1300 Variant. Wat een belevenis! Tussen de middag lunchten we ergens en mijn vader bestelde een entrecôte. Een spier van varken, koe of kalf die weinig werk heeft hoeven verrichten tijdens zijn leven. Maar wat hij geserveerd kreeg was een gewone biefstuk. Nou ja zeg! Prompt ging hij in discussie met de ober en ik schaamde mij dood. Wist ik veel?!
Mijn eerste zelf betaalde etentje buiten de deur was in Utrecht, in 1979. Met de latere moeder van onze kinderen en de oma van onze kleinkinderen en nog steeds mijn geliefde. Hoewel toen de verkering nog officieel moest worden. Bij ‘La piccolo Roma’ aan de Voorstraat. Betaald met een studiebeurs en een studievoorschot. Het etablissement bestaat niet meer in die vorm. Een gitarist met slechts enkele tanden in zijn mond kwam langs de tafeltjes en speelde romantische nummers. Speciaal voor ons, dachten we. Wat we aten, weet ik niet meer. Wel dat ik niet meer dan 50 gulden kwijt was. En twee gulden in de pet van de gitarist. Ik ben wel benieuwd of hij nog in de landen der levenden is. Misschien bent u nooit uit eten geweest. Want lang niet iedereen kan zich dat veroorloven. Wij doen het ook zelden. Niet uit zuinigheid, maar vooral omdat zelf koken zo leuk kan zijn. En het stikt nu eenmaal van de originele, seizoensgebonden recepten. Pas nog uit de Seasons een recept met pompoen, pecannoten, rozemarijn en ahornsiroop. Verrukkuluk! Maar deze tijd noopt tot creativiteit. Of niet, want we kunnen het geld ook gewoon níet uitgeven. Onlangs zwichtten we voor het online-aanbod van een chef-kok. Na een online-deal haalde ik negen bakjes met gerechten af. Vier voorgerechten om te delen. Vier hoofdgerechtjes, eveneens om te delen en een tweedelig dessert. Met ook nog een wijnarrangement. De oven op 180 graden was voldoende. De vraag: ‘En heeft het gesmaakt?’ werd niet gesteld, maar wat hebben we genoten aan onze eigen tafel met ons klassieke servies! Als iets met liefde is bereid, proef je dat. En het dessert met een taartje met lopende chocola en caramelsaus spande wel de kroon. Ik kan niet in uw portemonnee kijken en dat is maar goed ook. Maar maak er af en toe iets moois van! Kan niet schelen wat de ingrediënten zijn. Als het met liefde gemaakt is, is er al een wereld gewonnen! En er is een wereld te winnen in deze verwarrende tijden.