Column Willem de Vos, rector CLV Veenendaal: ‘Lampje’

‘’Hoewel ik weinig heb met afkortingen, gebruik ik deze wel. Want om nou steeds technisch onderwijs assistent voluit te schrijven. Hoewel, dat verdienen deze collega’s wel. Om voluit geschreven te worden. Voor de ouderen onder ons: vroeger heetten zij ‘amanuensis’. U heeft vast nooit geweten wat dat woord betekent en waar het vandaan komt. Dat was oorspronkelijk een soort secretaris of klerk. Die ‘a manu’, met de hand van alles vastlegde.
Op mijn middelbare school was er een van wie ik de achternaam niet wist. Wij noemden hem oneerbiedig ‘Lampje’, naar de kleine vriend van Willy Wortel. In die tijd behoorden zij ook nog eens tot het NOP, niet-onderwijzend personeel. Hoe je nou toch in vredesnaam functies kunt aanduiden met wat zij niet doen is mij een raadsel. Gelukkig heten zij al jarenlang onderwijs-ondersteuners. Want wat je niet ondersteunt, blijft niet overeind.

Op het CLV hebben we maar liefst zeven technisch onderwijs assistenten. Zij ondersteunen alle practicumlessen en dat betekent nogal wat. Proeven voorbereiden, bedenken, ontwikkelen, uitproberen, klaarzetten, uitleggen en begeleiden. Soms de meest inventieve opstellingen of constructies. Kasten vol met materialen en apparatuur beheren.
Spullen opruimen, reinigen, repareren. De gekste dingen bestellen, waaronder lamsharten en -ogen. Vakkennis bijhouden en uitbreiden. Zich verdiepen in ingewikkelde regelgeving. Werk verdelen, voor elkaar inspringen, hollen of stilstaan.
Improviseren als een docent plotseling iets bedacht heeft. Overleggen met docenten, delen van een les overnemen of een groep begeleiden. Sfeer maken, veiligheid bewaken. Explosies voorkomen of in beheerste vorm veroorzaken. Leerlingen helpen, motiveren, aanhoren.

Sinds kort huizen zij in een prachtige, moderne en lichte werkomgeving op de bovenste verdieping van ons nieuwe gebouw. Aan de voorkant, dus u kunt zwaaien als de Kerkewijk weer geplaveid is. Vroeger heette dat het ‘kabinet’. Ik wilde voorstellen om die naam te handhaven dan wel in ere te herstellen. Maar, als je de oorsprong daarvan opzoekt word je niet vrolijk. Oorspronkelijk was het een kast, afgeleid van het woord ‘cavea’ dat ‘kooi’ betekent. Ook wel leuk voor onze regering om te weten.

Een van onze technische onderwijs assistenten, laat ik hem Reinder noemen, is collega-columnist. Niet voor deze krant, want dan wordt het CLV-gehalte wel erg hoog. Maar voor een vakblad voor onderwijs en natuurwetenschappen. Toen we onze gebouwen voor het eerst moesten sluiten, filmde hij voor leerlingen de proefjes die hij thuis in de keuken uitvoerde. Onder andere plastic maken uit de schalen van garnalen.
Hij schrijft (niet on)verdienstelijke columns over de belevenissen en wederwaardigheden van een technisch onderwijs assistent. Kostelijke columns met humor en wijze lessen.
Toen hij onlangs de mijlpaal van 25 onderwijsdienstjaren had bereikt, kreeg hij een cao-gerelateerd cadeautje van zijn werkgever. Maar hij draaide het ook om en reikte een boekje uit met een keur van columns uit zijn loopbaan. Met gepaste trots deelde hij het uit. Ik noem het hier met zijn goedkeuring: ‘Van Leerdam naar Veenendaal’.
Geen Lampje, wel een licht.’’