Brenda’s missie volbracht: cliënten mogen huifbedrijden

VEENENDAAL ,,Dankzij Rotaryclub Rhenen-Veenendaal konden we een paar keer huifbedrijden in Bennekom. Ik dacht toen nog: hoe mooi zou het zijn als we dat wekelijks zouden kunnen doen? Nu is het dan zover.” Dat zegt Brenda Dekker, regiebegeleider bij Reinaerde De Ontmoeting in west.

De Ontmoeting aan de Slagvink in Veenendaal-west is onderdeel van de regionale organisatie Reinaerde waarin mensen worden opgevangen met verschillende beperkingen. De groep Ervaren mag nu wekelijks huifbedrijden. Met dank aan de begeleiders van groep Ervaren, waaronder Brenda die met name haar eigen netwerk heeft ingezet om dat te realiseren.

,,Dat zie je ook aan de sponsors, waar die vandaan komen”, zegt Brenda Dekker die in Renswoude heeft gewoond en er actief is bij onder meer de voetbalclub. De meeste sponsors komen uit dit dorp. Het zijn bedrijven en individuele geldschieters, negen in totaal. ,,Die vonden het initiatief zo mooi dat ze graag wilden steunen.” Maar dan is er ook die ene uit Veenendaal, Prins Petfoods. Een nationaal bekend merk in diervoeding. Brenda: ,,De meeste mensen weten niet eens dat dit bedrijf in Veenendaal zit. Ik heb begrepen dat ze zich meer op de regio willen richten qua sponsoring. Daar hoort dit ook bij. Ze kwamen eigenlijk bij toeval bij mij.”

Waar gaat het over? Kort gezegd is dat de groep Ervaren, bestaande uit twaalf mensen met een ernstige meervoudige beperking in de leeftijd van 18 tot 43 jaar, afwisselend in drietallen wekelijks mogen huifbedrijden. Dat gebeurt bij Manege zonder Drempels aan de rand van Bennekom. Daar is een manege die zich helemaal gespecialiseerd heeft op het rondrijden van mensen met een meervoudige beperking, terwijl ze liggen op een bed in een huifkar. Die is speciaal gebouwd op de rug van een span paarden. De ritmische beweging zorgt voor een schommelend bed. Dat geeft rust en zorgt voor aangename prikkels. 

NIET GOEDKOOP

De manege in Bennekom bestaat al vele jaren. De speciale paarden worden er opgeleid en gewend gemaakt aan de situatie. Het is een training die zeker twee jaar duurt. Het is daarmee goed te begrijpen dat huifbedrijden niet goedkoop is. ,,Een ritje van twintig minuten kost veertien euro”, rekent Brenda voor. ,,En vergeet ook het busvervoer niet. Dat zijn ook kosten.” Er gaat één begeleider mee en twee vrijwilligers. Bij goed weer wordt buiten op eigen terrein gereden, in de winter gebeurt dat binnen in de manege. 

Twee jaar geleden had ze het bijna voor elkaar: er waren genoeg sponsors gevonden om het huifbedrijden mogelijk te maken. ,,Toen kwam corona en alles ging op slot”, zegt ze veelbetekenend. Nu het weer kan heeft ze met haar collega’s besloten om alle sponsors uit te nodigen om te laten zien dat de donatie goed besteed is. Dat gebeurt op donderdag 16 maart. Iedereen is aanwezig om dit mooie initiatief met eigen ogen te zien. ,,De sponsors staan voor drie jaar garant. Tegen die tijd kloppen we wel weer aan.”

Brenda werkt al twaalf jaar op De Ontmoeting, aan de rand van de grote parkeerplaats van winkelcentrum Ellekoot. Daar krijgen 55 cliënten dagbesteding. Wie het winkelcentrum regelmatig bezoekt, heeft vast wel eens de Milieuploeg bezig gezien. Dat is een groep die in het centrum en omliggende straten zwerfvuil verzamelt.

(de tekst gaat onder de foto verder)

Schommelen door de rug van het paard komt een cliënt tot rust op een huifbed. - PR

THIJS

Brenda: ,,We zitten hier prachtig. Je kunt zo naar de winkels. Sommige cliënten zijn misschien wat minder in staat maar we kunnen ze wel midden in het leven plaatsen. Dat is ook wat we willen.” Dat ze dat zelf ook graag willen, al kunnen ze dat verbaal niet uiten, is het voorbeeld van Thijs. De man zit in de rolstoel, kan niet praten en leeft in zijn eigen wereld. Maar op mooie prikkels reageert hij wel heel blij. ,,Hij heeft het snel warm en gaat graag naar buiten. Dan zit hij bij de ingang en geniet van iedereen die voorbij komt. Dan krijg ik wel eens vragen: Brenda, hoe heet hij en kan ik hem aanspreken? Dan zeg ik: Natuurlijk! Graag! Dat vindt hij fijn.” 

Het is maar één voorbeeld hoe getracht wordt om de meervoudig gehandicapte medemens te laten integreren in de maatschappij. Erbij betrekken, laten zien. Het kan nu allemaal en dat is een heel verschil met pakweg zestig jaar geleden toen deze mensen doelloos thuis bleven wonen, niet zelden tot aan de laatste snik van de ouder of verzorger.

DE BOMBARDON

Brenda: ,,Misschien kunnen ze fysiek niet helemaal meedoen, maar ze kunnen zich wel laten zien.” Bij De Ontmoeting probeert men zoveel mogelijk afwisselende dagbesteding te bieden, geheel afgestemd op wat een cliënt nog kan. Er is zelfs een groep die op afroep kaarsen of andere leuke dingen maakt. Die worden dan weer in de winkel van Reinaerde aan de Kerkewijk (De Bombardon) verkocht. ,,En we krijgen dozen met spullen van de kringloop in Rhenen binnen om uit te zoeken. Dat vinden onze cliënten ook erg leuk om te doen.”

We proberen aan iedereen met ernstige verstandelijke of meervoudige beperkingen een goed leven te bieden

,,We gaan vaak ook iets in de keuken maken. Dan is het echt niet snel klaar want cliënten voelen en ruiken en je laat ze de ingrediënten zien. En als het dan ook nog wordt gebakken waarbij heerlijke geuren vrijkomen, dan vinden ze dat helemaal mooi.” Tijdens een rondleiding wordt duidelijk dat bijvoorbeeld de snoezelkamer heel populair is. Hier ervaart men rustgevende prikkels. Maar indien mogelijk wordt ook gewerkt aan verbetering van de situatie. Brenda geeft een mooi voorbeeld: ,,Zeven jaar geleden kwam hier een Syrische vluchteling. Ze was zwak. Nu is ze twintig en kan ze met hulp staan en zich met een loopwagen voortbewegen.”

Tot slot: ,,We proberen aan iedereen met ernstige verstandelijke of meervoudige beperkingen een goed leven te bieden. Dat is onze visie. Het gaat erom dat de cliënten ontspannen en zich vrij voelen.”