Column: Trieste maandag

Door Co Keulstra
In de straat in Veenendaal-zuid waar ik woon zijn we misschien wel 30 jaar lang buren geweest. Ze waren de oudsten van het blokje en hielden van de tuin en hun kippen. Als er iets gedaan moest worden, wat enige kracht vereiste, hielpen we elkaar en na afloop was er altijd koffie en een gezellig praatje. Op een kwade dag kregen we het bericht dat haar man was overleden, bij zijn kippen in het schuurtje.
Na de plechtigheid was ze alleen. Haar kinderen waren allemaal het huis uit, kwamen zondags na het kerkbezoek nog wel langs. De rest van de week kwam regelmatig haar kleinzoon op bezoek. Ze hield dapper vol, maar kon de tuin niet meer bijhouden. Ze deed de kippen weg en leefde steeds meer op haar zelf. Niet lang na het overlijden van haar man ging ze in een verzorgingshuis wonen. Een klein kamertje, zonder haar geliefde tuin, maar wel met de nodige verzorging.
En dan ga je elkaar toch uit het oog verliezen. In het begin nog een enkele keer naar haar verjaardag, maar dat wordt dan allengs minder. Vorige week kregen we de kaart in de bus. Ze was in haar slaap overleden, op 84-jarige leeftijd.
Maandag om 11.15 uur konden we afscheid van haar nemen op de begraafplaats ‘De Munnikenhof’ in Veenendaal. Geen bloemen, waar ze zo van hield. Op deze begraafplaats, waar iedere Veenendaler wel een dierbare heeft rusten, was het koud en kil. Familie, buren en kennissen kwamen de familie condoleren. Haar kinderen, kleinkinderen en aangetrouwden. Ze gaven iedereen een hand, mompelden de condoleances en gingen zitten voor de koffie. Een trieste gebeurtenis die ons allemaal wel eens overkomt. Je wordt weer eens op de feiten gedrukt, het leven is eindig. Je weet niet wanneer, maar die dag komt nader. Je wordt een beetje bang en een koude rilling loopt over je rug. Op de gesloten kist stond haar foto. Na al die jaren is ze heengegaan, in haar slaap overleden, rustig en met een glimlach op haar gezicht. Een lieve vrouw die een beetje in de mist leefde, een lichte vorm van dementie beheerste haar laatste jaren. Rust zacht lieve buurvrouw, je was een voorbeeld voor velen.