Column door Lilian Steensma-Valkenburg: ‘Roeien’

‘’Omdat ik in de zorg werk, ben ik vorige maand ingeënt tegen corona. Met AstraZeneca. Dat gebeurde op de dag dat we in Nederland pauzeerden met dat vaccin omdat je er in een zeldzaam geval trombose van kon krijgen. Lekker dan… De berichtgeving daarover maakte me onzeker en mijn angst werd gevoed door de onduidelijke besluitvorming van de overheid in de periode die daarop volgde.
Maar goed, inmiddels is het een paar weken geleden dat ik m’n prik kreeg en het gaat goed met mij.
Ik denk dat ik bij de miljoenen gevaccineerden hoor voor wie de bijwerkingen beperkt blijven tot hoofdpijn en verhoging. Pfieuw!
Ik heb zelf niet lang nagedacht over wel of niet vaccineren. Ik ben vrij naïef en altijd vol vertrouwen. Eigenschappen die mijn leven aangenaam ongecompliceerd maken. Toch zette corona ook mij aan het denken. Kroegen dicht, winkels dicht, sportschool dicht…
Tijd om een beetje te reflecteren. Wat moest ik anders. Tijdens een lange wandeling bezon ik me op de vraag wat nou het grootste gevaar van corona zou zijn. Als je vreesde voor het leven van een geliefde die corona kreeg, zal je zeggen: het virus is gevaarlijk omdat het de dood kan betekenen. Helder.
Misschien zie jij door de maatregelen je bedrijf naar de knoppen gaan. Je zou er wanhopig van worden. Heftig.

Corona brengt nóg een groot gevaar met zich mee. Een gevaar dat de hele samenleving doorsijpelt. Uiteenlopende meningen over de coronamaatregelen drijven mensen uit elkaar. Onbegrip staat verbinding in de weg. Zonde. Het is niet nodig, volgens mij.
Als ik naar jou luister en jij naar mij, hoeven we geen van beiden te schreeuwen om gehoord te worden. Dan kunnen we elkaar vasthouden, zelfs als onze meningen mijlenver uit elkaar liggen.
Het zal niet voor het eerst zijn dat overtuigingen - of die nu gaan over geloof, politiek of corona - een wig drijven tussen mensen. Dat gaan we niet laten gebeuren, toch? Sta naast de ander, in plaats van ertegenover.
Volg je eigen hart, dan volg ik het mijne. Verschil van inzicht hoeft geen verwijdering te betekenen.
Tip van mij: Neem jezelf zo nu en dan met een korreltje zout. Relativeer. Sla een journaaltje over. Geniet van de zon. Kijk een leuke serie of lees een goed boek. Maak een ommetje. Plant viooltjes en zaai hoop. Eet chocola. We zitten in hetzelfde schuitje en zullen ons samen een weg moeten roeien uit de situatie.
Dat doen we met de riemen die we hebben. We bundelen onze krachten. Komt goed.
Ik loop je binnenkort graag een keer tegen ‘t lijf. Liefst op een terras in het hart van Veenendaal.
Terrassen zijn fijne plekken om het leven te delen. Een zwoele zomeravond, kaarslicht, geroezemoes en een goed glas wijn... Ik kan niet wachten! Het komt weer. Ik weet het zeker.
Tot die tijd: neem én geef ruimte. Blijf gezond. Schreeuw niet, maar fluister. Ik luister.’’