Peter R. de Vries voelde zich ‘pion’ van de onderwereld in Veenendaal

Herinnering door Martin Brink

Veenendaal - De aanslag en het overlijden van misdaadverslaggever Peter R. de Vries heeft ons allemaal diep geraakt. Woorden schieten te kort. Het is een aanslag op de democratie en uiteindelijk ook op de vrijheid van de pers. Het is in de afgelopen dagen allemaal uitgebreid in de media langsgekomen. Het zou een herhaling van zetten zijn om daar verder op in te gaan.

Om toch maar iets over plaatselijke toestanden in herinnering te roepen: vele jaren geleden maakte ik mee dat een collega werd bedreigd. Hij was aanwezig bij een treffen tussen twee voetbalclubs in het zalensportcomplex in Rhenen. De ploegen stonden elkaar naar het leven. Op een goed moment werd dat zelfs letterlijk! Binnen no time waren er supporters van de ene ploeg in de zaal om mee te knokken. De troep vechtenden wilden niet uit het sportcomplex. Er moest zelfs politie aan te pas komen.
Bij deze actie was dus de collega aanwezig. ‘’Schrijf er niets over, we weten je te vinden en waar je woont!’’, werd hem door enkele beruchte figuren uit deze groep toegebeten. Bang voor zijn gezin heeft hij dat dan ook maar niet gedaan. Hij kende de personen uit de tijd dat hij als maatschappelijk werker hen op het rechte pad probeerde te houden. Hij wist dus waartoe ze in staat waren!

Belletje van B.

Peter R. de Vries was voor de duvel niet bang. Hij ging op elke tip af. In de tijd dat hij nog een eigen misdaadprogramma op tv had, kon je hem daar bij wijze van spreken wakker voor maken.
Jaren later onthulde hij in een van zijn boeken een voorval in november 1996 in Veenendaal. Een belletje van beroepscrimineel B. bracht hem naar de rand van deze plaats.
De man verkeerde naar eigen zeggen in een noodsituatie en had een onthullend verhaal te vertellen. Peter kwam er met zijn medewerker. ‘’De lampen in zijn woning waren uit, hij had een pistool in zijn handen en liep als een getergd roofdier heen en weer.
Bij elk geluidje richtte hij zijn wapen op de deur en hield een wijsvinger op zijn lippen om ons tot absolute stilte te manen.

Kogelsalvo

De sfeer was zo dreigend dat we overwogen op de grond, achter de divan, dekking te zoeken, want we verwachtten dat er ieder moment een kogelsalvo door de ramen kon komen.’’ B. was, naar eigen zeggen, die week betrokken geraakt bij een moord op een Belg in een plaatselijke seksclub. Hij had de man niet zelf gedood, maar was wel ingeschakeld om hem in een rol tapijt op een braakliggend terrein in de buurt te dumpen.

Vermoorde prostituee bleek de vrouw van Veenendaler B.

De Belg zou een schuldeiser zijn van de seksclubeigenaar. Om van het gezeur af te zijn wilde B. hem laten ‘hemelen’. Maar hij was bang dat het ook zijn lot zou worden omdat hij teveel wist.
Peter werd erbij gehaald omdat B. de plek wist waar het lijk lag. Dat zou hij in een café vertellen waar ook de seksclubeigenaar dan langs zou komen. Peter werd op het hart gedrukt om net te doen als hij en B. goede kennissen waren.

Verbaasde ogen

Dat zou dan de seksclubeigenaar moeten afschrikken. ‘’Toen we op het afgesproken tijdstip arriveerden, parkeerde daar net ook een andere auto, waar een imposant figuur uitstapte: de seksclubeigenaar, de man die B. als moordenaar had genoemd. Hij keek ons met grote, verbaasde ogen aan.
Dat kon natuurlijk geen toeval zijn en ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik een pion in een of ander onderwereldschaakspel was geworden. Het was duidelijk de bedoeling dat de man mij zou zien, waarschijnlijk om hem onder druk te zetten.’’
B. wilde er niets meer over zeggen, ook niet of hij alles had geregisseerd (dat gaf hij vele jaren later overigens wel toe). Ook de seksclubeigenaar vertrok even later met onbekende bestemming.
Op dat moment zat Peter met het voorval in zijn maag: was er wel of niet iemand vermoord? B. reageerde niet meer op telefoontjes. Bij de recherche in Veenendaal liet Peter R. de Vries zijn vreemde ervaring optekenen.

Prostituee

Een half jaar later werd in de bosjes langs een weg in Rotterdam het lijk gevonden van een 28-jarige prostituee. De drugsverslaafde vrouw was met zeventig messteken toegetakeld.
Peter: ‘’Ik kreeg een schok toen ik hoorde wie ze was: het was de vrouw van B.... Het stel leefde gescheiden van elkaar en er is nooit een spoor gevonden dat B. ook iets met de dood van haar, en de moeder van zijn kind, te maken had. Maar gek blijft het allemaal wel.’’
De moord is nooit opgelost.
De politie is er van uitgegaan dat zij om het leven is gebracht door een klant.