Spirit day

VEENENDAAL Na de zwarte vrijdag, die mij totaal niet aanspreekt, komt de paarse vrijdag eraan. Morgen om precies te zijn. Die dag is gewijd aan het tegengaan van pesten in het algemeen en het pesten van jongeren om hun geaardheid in het bijzonder.

Ik heb het pas nog opgebiecht tijdens een wandeling met beroepsgenoten rond de plaats waar ik opgroeide: ook ik gedroeg mij niet pestvrij op de lagere school. Wij vonden iets van de schoolgenoten die uit het dorpje aan de overkant van de rivier kwamen. Dat was in onze ogen achterlijk gebied, dus waren die leerlingen ook achterlijk. En dat uitten we collectief, zonder ook maar een zweem van besef van wat dit voor uitwerking had. Het voelde echt als een biecht toen ik het vertelde, want dat gedrag had ik thuis bepaald niet geleerd.

Mijn moeder die onvervalst Veens kon praten, haalde regelmatig een uitdrukking van háár moeder aan: ‘Plagen is leuk, maar zeiken is gemeen’. Dit laatste werkwoord stond dus voor pesten. 

Paarse vrijdag komt van Spirit Day in de Verenigde Staten. Tja, welk nieuw gebruik komt daar nou niet vandaan? Deze dag werd in 2010 in het leven geroepen door een Canadese studente die hevig geschrokken was van het aantal zelfdodingen onder jongeren met een andere geaardheid dan hetero. Nou ga ik geen paarse deken over die dag leggen alsof het een dag van rouw en herdenken is. In ons land wordt de dag vooral gevierd, op scholen. Inmiddels doet meer dan tweederde van de scholen voor voortgezet onderwijs mee aan deze ‘bewustzijnsdag’. Met de oproep om ‘iets paars’ aan te trekken (want paars staat in de regenboog voor ‘Spirit’), het gesprek met elkaar te voeren over omgaan met wie anders is dan jij, op het gebied van gender, aantrekkingskracht, seksualiteit en om een paars polsbandje te dragen. Want waarom zou je iemand die anders denkt en doet dan jij, anders gekleed gaat, ander gedrag vertoont, anders bemint, een andere identiteit heeft, kwetsen? 

Ik ga ervan uit dat niemand dat thuis geleerd heeft. 

Op het CLV wijden we er de dagopening aan. Over de liefde, waarvan Paulus zegt dat zij geduldig is en vol goedheid, geen eigendunk kent. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over onrecht. En dat gaat niet eens over verliefden of levenspartners, maar over een levenshouding. 

We besteden ook aandacht aan het verhaal van de monniken die aan verschillende kanten van regendruppels in de zon stonden en ruzie maakten over de kleur die ze zagen. Totdat hun meester ze van plaats liet wisselen. En het verhaal van de blinden die voor het eerst een olifant betastten. Was het nou een ruwe boomstam, een slang of een grote waaier?

Iedereen is anders, heel gewoon.

door Willem de Vos, rector CLV