Afbeelding
BDUmedia
Column

De stoel van de Sint

25 november 2021 om 13:01 Opinie

VEENENDAAL Mijn werkkamer is een stoel rijker. Een stoel met een verhaal, want hij kwam ongeveer aanwaaien. Dat zit zo: een collega liet mij een foto zien van een bewerkte eetkamerstoel. Ik ben geen kenner, maar zag direct dat het een Mechels antieke was. Daar zijn er nog veel van in de wereld, met gedraaide poten en een druk bewerkte rugleuning. Maar deze stoel heeft een verhaal. 

Ooit had zij hem, voor het bedrijf waar zij werkte, verworven bij een ouder echtpaar, als zetel voor… Sint Nicolaas. De stoel had jarenlang dienst gedaan in een kerk en toen zij hoorden wat de bestemming was, schonken zij hem spontaan. Jaarlijks werd de zetel uit het magazijn gehaald en neergezet voor het zitvlak van de goedheiligman. Op 6 december verdween hij weer voor een jaar naar het magazijn. Zij had het oude echtpaar moeten beloven dat de stoel nooit in een container zou belanden. En die belofte had zij gedaan.

PLICHT Nu werkt ze bij het CLV en dus draagt zij die zware verantwoordelijkheid niet langer. Maar de eigenaar van het bedrijf (waarvan ik de naam niet zal noemen, maar het heet naar een klein gebruiksvoorwerp; als je aan basisschoolkinderen vraagt hoeveel mogelijke toepassingen zij zien, komen ze wel tot dertig; volwassenen komen niet verder dan drie, maar dit terzijde) stuurde haar een foto van de stoel, want het bedrijf gaat over enige tijd verhuizen naar een nieuw pand en heeft alvast een deel van het magazijn leeggehaald (de tweede aanwijzing); het plan was om de stoel in de container te gooien, tenzij zij er interesse in zou hebben.

Ogenblikkelijk speelde haar verantwoordelijkheidsgevoel weer op en ging zij op zoek naar een adoptieplek. Nu weet bijna iedereen dat ik gek ben van brocante, zoveel zelfs, dat ik wel eens een kinderkeukentje van de straat heb gehaald. Zo kwam zij dus met de foto bij mij en vroeg ze of ik er belangstelling voor had. Die had ik, zeker toen zij mij vertelde van de dure plicht die ooit op haar schouders rustte. 

EEN PLAATJE Bovendien is het een mooi exemplaar. Weliswaar is het bovenste ornament er ooit afgebroken geweest en iets minder vakkundig teruggeplaatst. Maar het is nog steeds een plaatje. Hij zou op een wenskaart bepaald niet misstaan (de derde aanwijzing!). 

Nog geen uur later kwam zij hem, geassisteerd door een van onze huismeesters, brengen. Hij past wonderwel in het interieur. Logisch, want mijn lief heeft mij al eens gewaarschuwd er geen rariteitenkabinet van te maken. En toen een van de interieurarchitecten (ja, van het interieur dat de ARC21 Interieur Award heeft gewonnen) mijn kamer zag, zei hij: Tja, zo gaat dat, het is nog niet af of de rotzooi wordt naar binnen gesleept. Ik ga maar niet op de stoel van de Sint zitten, zoals ik liever ook niet heb dat iemand op mijn stoel plaatsneemt.

door Willem de Vos, rector CLV

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie