Ergens in Veenendaal: Na de schat nu een pot met munten ingemetseld in Hoofdstraat

VEENENDAAL In deze historische rubriek Ergens in Veenendaal belichten we de historie van dierenspeciaalzaak Van de Weerd, vooraan in de Hoofdstraat. Wie ging er niet eens naar binnen om vissen te kijken, een huisdier te kopen of een hengel aan te schaffen? Theo van de Weerd weet veel te vertellen over hoe het ooit begon. Theo, geboren op 30 maart 1948 en in 1971 getrouwd met Fia Scherrenburg, heeft een grote verzameling foto’s en documenten bewaard over die geschiedenis. Hij vertelt er graag over.

Theo weet precies hoen het allemaal begon. ,,Mijn opa was Rik van de Weerd. Hij woonde op het Lombok - de Wilhelminastraat - in een klein huisje, maar met een lange tuin waarin een paar grote schuren stonden. Opa werkte op De Schup (Scheepjeswolfabriek) en in zijn spaarzame vrije tijd begon hij met de verkoop van diervoeders.

HARD WERKEN

Grote, jute zakken met meel en hardvoer bracht hij met zijn transportfiets naar de klanten. Theo: ,,Het was hard werken, maar hij had er wel succes mee. Zelfs zoveel dat hij rond zijn vijftigste ontslag nam en zich helemaal ging toeleggen op de verkoop van diervoer. In 1935 kocht hij een perceel grond op het Boerscheland. Hierop liet hij drie huizen, en een winkel met magazijn bouwen. Later kocht hij het gebouw Eben Haëzer dat toebehoorde aan het kerkje aan de Zandstraat.”

(De tekst gaat verder onder de foto.)

Opa Rik en vader Bard (ja, met een D) in de winkel aan Het Boerscheland eind jaren ‘30. - Familiearchief

TOENAME OMZET

Theo gaat verder: ,,De gedenksteen was ingemetseld achter de schuifdeur op de foto. De mensen wisten hem te vinden en de zaak werd groter. Het ging goed totdat de oorlog in 1945 uitbrak. Veenendaal was niet dicht bebouwd, waardoor er vaak ruimte genoeg was voor het houden van wat konijnen, duiven of andere huisdieren. Gedreven door honger werden deze meestal geslacht en opgegeten. Gelukkig kwam ook aan de oorlog een einde en nam de omzet weer toe”.

Veenendaal groeide en Van de Weerd groeide mee. ,,Het was in november 1972”, zo vertelt Theo, ,,Mijn ouders hadden vijf kinderen. Mijn broer Rik en ik wilden graag in de zaak werken. Vader, die inmiddels de zaak had overgenomen, vertelde ons dat de winkel genoeg opbracht om één gezin te onderhouden. Om er twee gezinnen van te laten eten, dat zou niet gaan. De kans deed zich voor om de winkel van Co Tak in de Hoofdstraat te huren.”

(De tekst gaat verder onder de foto.)

Augustus 1957, Rik zelf voor de zaak. Op de achtergrond het gebouwtje wat hoorde bij ‘het kerkje op de Zandstraat’. Sommige foto’s bij dit verhaal zijn ingekleurd. - Familiearchief

SCHAT VAN TAK

,,Deze drogist ging stoppen en de winkel kwam leeg. Een uitgelezen kans om te vergroten, en om mijn broer en mij de kans te geven het familiebedrijf voort te zetten. De winkel werd gehuurd en direct verbouwd. We kenden het verhaal van De schat van Tak. Twee grondwerkers vonden tijdens een verbouwing in 1928 een pot met 167 zilveren en 36 gouden munten. Ook hadden we gehoord dat Tak tijdens de verbouwing weer een nieuwe schat had begraven.

Dat zou een hoeveelheid munten zijn uit die tijd. Wij hebben ze echter nooit gevonden. Om in stijl te blijven, hebben ook wij een pot met munten ingemetseld.
Tja, de toekomst zal uitwijzen of iemand daar ooit gelukkig mee zal zijn. De nieuwe winkel ging open op 29 november 1972. Vader had zich uit de zaak teruggetrokken en Rik en ik waren samen de nieuwe eigenaren.”

Wie een deel van de Schat van Tak wil bewonderen - met dank aan de ooit jubilerende fima Van Schoonhoven Veenendaal - en het verhaal daarachter wil lezen, kan terecht in Stadsmuseum Veenendaal aan het Kees Stipplein.

VISJES SCHEPPEN

Theo weet tal van smakelijke anekdotes te vertellen. Bijvoorbeeld die keer dat er een man met een grote, zware weekendtas binnen liep. Ze hielden hem in de gaten en zagen stomverbaasd dat hij visjes ging scheppen uit de aquaria en deze in meegebrachte potten water deed.

,,We hebben een mooie tijd meegemaakt. Een voor die tijd moderne winkel waar vanaf dag één de loop in zat. Er kwam een schooljongen bij ons om te vragen of hij mocht meewerken. Hij maakte in het begin de hokken van de dieren schoon. Een leuke vent die Chris van Beusekom. Mijn vrouw en ik hebben vier kinderen, maar geen van hen wilde in de zaak. We konden de winkel gelukkig aan Chris overdoen. Je kunt hem daar nog dagelijks treffen”.

Persoonlijke bediening staat in de huidige zaak nog steeds hoog in het vaandel. - Anne Slok