Marinus en Jolanda van de Kamp zetten inzamelingsactie op touw: ‘Onze dochter blijft in Kiev om hulp te bieden’

VEENENDAAL Het is 24 februari als Poetin ‘s nachts Oekraïne binnenvalt en de eerste raketaanvallen worden gelanceerd. Een van de doelen is Kiev, de plaats waar Cynthia, de dochter van de Veenendaalse Marinus en Jolanda van de Kamp, samen met haar man Vadym en hun twee honden woont. Die ochtend gaat om 7.50 uur aan de Parallelweg de telefoon.

door Gertjan van Capellen 

Bij de familie Van De Kamp wappert de blauw-gele vlag fier uit solidariteit voor het land waar hun dochter en haar man woonachtig zijn. Glenn Hulscher, een goede vriend van hun dochter, is ook aangeschoven. ,,Dat telefoontje vergeet je nooit meer. Dan denk je: wat nu? Een gevoel van angst, onbehagen en onmacht bekruipt je. Ik was echt in shock”, herinnert Jolanda zich. 

DREIGING ,,Zo rol je van een gezondheids- in een oorlogscrisis”, gaat Marinus verder. ,,Maar de dreiging is er eigenlijk al vanaf 2014. En dat gaat pas echt spelen als er een kind van je woont. Die woont sinds vorig jaar december in Kiev. En Kiev was een van de steden die bovenaan Poetins lijstje stond. Dat was de hele opzet, om daar een pro-Russische marionet te posteren. Dat valt tot nu toe tegen. Maar dat het zo zou escaleren had niemand verwacht”, klinkt het stellig. 

Ook Glenn niet. ,,De dreiging van Rusland kwam wel eens ter sprake, maar voor hen was er geen reden tot paniek totdat die rare snuiter twee seperatistengebieden in het oosten wilde erkennen als onafhankelijk. En daar zou het niet bij blijven. Dat hebben we gezien. Al snel merkten ze dat er een tekort is aan voedsel, pampers, babyvoeding, medicijnen en honden- en kattenvoer. En toen nam ik een rationeel besluit: ik wil hulpgoederen gaan brengen. Maar hoe ga je zoiets in vredesnaam organiseren?”

De spullen bleven maar komen. Het was hartverwarmend.

INZAMELEN En zo ontstonden er in Nederland allerhande initiatieven en netwerken om hulpgoederen te gaan inslaan. ,,Aanvankelijk zagen wij dat we van hieruit weinig konden uitrichten. Aangezien onze dochter daar wil blijven om hulp te bieden en omdat haar man het land niet uit mag, besloten wij de nodige hulpgoederen te gaan inzamelen”, legt Jolanda uit. ,,Toen onze buren hoorden dat we een inzamelingsactie op touw gingen zetten, schoten zij onmiddellijk te hulp door gratis transport aan te bieden in de vorm van een zeecontainer. De spullen bleven maar komen. Vanaf dat het bekend werd, ging het maar door, tot de dag waarop we vertrokken. Het was hartverwarmend.” 

(Tekst gaat verder onder de foto.)

Met 1450 kilometer op de teller kwam het hulpgoederentransport aan bij de grensplaats Medyka om de spullen te lossen.  - Familie Van de Kamp

,,We wilden met een busje gaan, maar het werden uiteindelijk twee zeecontainers en een busje”, vult Marinus aan. ,,We zijn Ton Donkelaar Containerservice dan ook enorm dankbaar voor het gratis vervoer. Met medicijnen en kachels in de bus en zowel tweedehands als nieuwe dekens, slaapzakken en matrassen. Maar ook blikken soep, blikken knakworsten, en vier aggregaten, waarvan één gedoneerd en drie gekocht van gedoneerd geld. Zo kwamen we met 1450 kilometer op de teller aan bij de Pools/Oekraïense grens bij het plaatsje Medyka om de spullen te lossen. Hier werden de spullen uitgeladen en weer op transport gezet richting Kiev”, legt Marinus uit.”

EMOTIES Glenn vertelt verder: ,,In Medyka zagen we mensen de grens overkomen. Vooral moeders met huilende kinderen, oudere mannen en vrouwen met soms maar één tas waar alles in zat wat ze bezaten. Op tv komt het oppervlakkig over, maar als je het in het echt ziet, komen de emoties wel los. Gelukkig staan er de nodige bussen klaar om de vluchtelingen te vervoeren naar de volgende locatie. Al snel kregen we te horen dat de door ons gebrachte spullen onder andere bij het leger in Kiev waren aangekomen.”

(Tekst gaat verder onder de foto.)

Bij de grensplaats stonden bussen klaar om vluchtelingen te vervoeren. - Familie Van de Kamp

ESSENTIEEL ,,Onze dochter en schoonzoon zijn in het bezit van een auto”, gaat Jolanda verder. ,,Die is voorzien van een sticker die zegt dat zij als vrijwilligers levensmiddelen en medicijnen kunnen kopen en bezorgen bij de mensen thuis. Dit zijn mensen die vaak niets in huis hebben en zelf niet aan eten of medicijnen kunnen komen. Of ze zijn te arm, of de winkels om hen heen zijn leeg, of ze zijn ze te bang om de straat op te gaan of hebben geen vervoer om een winkel te bereiken die nog wat voorraad heeft. En dan zijn er nog mensen die hun baan kwijt zijn. Zij geven de van het gedoneerde geld aangeschafte spullen gratis aan de mensen die het nodig hebben. De boodschappen doen ze in de grotere winkels, want de kleine buurtwinkels zijn zo goed als leeg. Donaties zijn dus essentieel. En wat je veel ziet, is dat mensen er hun spullen langs de weg kunnen kopen zoals uien en aardappelen”, aldus Jolanda.

EIGEN KRACHT Terwijl het luchtalarm loeit in Kiev, gaat het leven gewoon door. ,,Gelukkig is er dagelijks contact, maar Cynthia staat er vrij nuchter in”, zegt Jolanda. ,,Zolang daar hulp nodig is, denkt ze er nog niet aan deze kant op te komen. Cynthia is een avontuurlijk ingesteld meisje en heeft al in Amerika en Polen gewoond. Die weet zich wel op eigen kracht te redden en haar plan te trekken. Ze heeft ervoor gekozen om daar te gaan wonen en Vadym zijn familie is goed voor haar”. 

Glenn voegt eraan toe: ,,Hij mag het land niet uit, maar hoeft nog niet mee te vechten. Maar als het erop aankomt, vechten in Oekraïne niet alleen de mannen maar ook de vrouwen. Als Cynthia geen honden had gehad, had ze zich ook zeker aangemeld”, weet hij zeker.

AFLEIDING Ook gooide de Amerikaanse president Biden in Polen nog eens kolen op het vuur door te zeggen: ,,Mijn God, deze man (Poetin) kan toch niet aanblijven.” Marinus: ,,Het was gedurfd en gewaagd, maar ergens had hij wel gelijk. Maar op den duur verliezen zulke uitspraken alle rationaliteit. Veel jonge Russen willen niet eens vechten en hen was verteld dat ze op training of oefening zouden gaan. In Rusland weten ze niet eens wat er in Oekraïne gebeurt.” Glenn vult aan: ,,Als er geen akkoord komt, kan het nog wel even gaan duren, ben ik bang.”

Wat doet dit alles met de familie en Glenn? ,,Je moet er niet te veel bij nadenken”, stelt Marinus. ,,Gelukkig heb ik afleiding in mijn dagelijks werk als onderhoudsmonteur. Er zijn verschillende scenario’s, maar niemand weet wat er gaat gebeuren”, zegt hij. ,,Uiteraard hopen we zo lang mogelijk met Cynthia in contact te blijven”, zegt Jolanda. ,,En zijn we ontzettend trots op haar en Vadym dat ze daar de mensen die het echt nodig hebben blijven bevoorraden”, besluit zij dit gesprek.

Hoewel de bedoelingen goed zijn, raadt het Rode Kruis af om nu nog spullen en voedsel voor Oekraïne in te zamelen. Daarentegen zijn donaties wel hard nodig, zodat Cynthia en haar man dit werk kunnen blijven doen. Wie haar werk wil steunen en wil zien wat er met het gedoneerde geld gebeurt, kan een kijkje nemen op haar Instagramaccount: cynthiacvdkamp.