Afbeelding

Column: Moederliefde

21 februari 2018 om 12:33 Algemeen

Door Lilian Steensma

Ik ontmoet haar aan de rand van een sportveld op ‘t Panhuis. We kennen elkaar niet zo goed, maar weten elkaar wel te plaatsen. Haar man was ooit mijn collega. Samen met hem kreeg ze drie zoons. Mooie kerels. Ze vormden met z’n vijven een hecht gezin, totdat haar man een paar jaar geleden heel plotseling overleed. Die gebeurtenis hakte er bij velen diep in. Bij haar en haar zoons nog het diepst. Zijn dood sloeg een krater in hun bestaan en met die leegte leven zij nu. ‘Hoe gaat het met je?’ wil ik van haar weten. Want ik vraag me oprecht af hoe ze dat doet: de draad oppakken na zo’n gebeurtenis. Wat ze daarover vertelt, raakt me. Tijdens ons gesprek dat misschien een minuut of tien duurt, staat het kippenvel me doorlopend dik op de armen. ‘Ik verloor zelf op jonge leeftijd mijn moeder,’ vertelt ze. Van haar vader leerde ze dat verder leven zonder partner mogelijk is. Ze vertelt over hoe ze haar jongens kind wil laten zijn en over hoe ze weigert om de rollen om te draaien. ‘Kinderen moeten hun ouders niet troosten. Ik zoek mijn troost wel bij vrienden en familie,’ zegt ze. En ik vind haar ontzettend dapper. Ze is klein van stuk, maar haar verschijning is groots. Deze vrouw is moeder en vader tegelijk.

Soms gebeuren er dingen in het leven waarop je geen invloed hebt. Dingen die je leven voorgoed veranderen. Deze vrouw is voor mij vandaag het toonbeeld van kracht. En van onvoorwaardelijke moederliefde. Van vallen en opstaan. Deze ontmoeting langs het voetbalveld leert mij dat een mens altijd een keuze heeft, hoe uitzichtloos een situatie ook lijkt. Tijdens ons gesprek breekt de zon door. Het is nog winters, maar de zon heeft kracht. We warmen ons er samen aan. Dit is een ode aan alle vrouwen in Veenendaal die alleen hun kinderen opvoeden. Alleen, omdat hun partner overleed of omdat samenleven met de vader van de kinderen niet meer ging. Vrouwen die tijd namen om te rouwen en toen de draad weer oppakten. Dit is een lofzang op vrouwen die er regelmatig alleen voor staan, omdat hun man vaak van huis is. Respect, dames. Geen liefde zo sterk als moederliefde. Twee duimen omhoog. Jullie zijn mijn helden van de dag.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie